رقص آتش 
                  آسمان نشسته است...وپروانه های بلورین بال را که بر آتش رزالت های
                                  زمین پست ؛ رقص آتش میکنند...تماشا می کند
                                       که چطور تا آخرین نفس و با آخرین توان...
                                             برای حقیقت عشق تلاش میکنند
                    تا آنجا که روحشان دود سفیدی شده و لایق پیوستن به  او میشود
                                                        و جسمشان
                                                      خاکستر میشود
                                       ومظلوم و آرام بر زمین پست فرود می آید
                              تا کمی از عطر عشق را بر پهنه ی عفن آن بی افشاند
                                                آسمان اما عاشقست...
                           عاشقست به دیدن خلوص و لطافت احساس این پروانه ها
                                                که زخم نادانی آدمیان را
                                                   برپیکر پرنیانی خویش
                                        تحمل کرده  و همچنان لبخند خویش را
                                         از زمین سرد و تیره دریغ نمی کنند...
                                                         و این سآن
                                                  تنها ...در اوج تنهایی
                                         بزرگی می کنند
                              تهران -قلهک 29/7/93     00:59